- +48 888 191 528
- Nowy Świat 16, 62-800 Kalisz
- Chłopickiego 107, 63-400 Ostrów Wlkp.
- kontakt@terapiatuli.pl
To jednorazowe lub kilkukrotne spotkanie z psychologiem, którego celem jest określenie obszaru problemowego, jego charakteru oraz zaproponowanie odpowiednich metod pracy nad jego rozwiązaniem. Konsultacje psychologiczne to odpowiednia forma pomocy dla tych, którzy zastanawiają się, czy potrzebują psychoterapii oraz jaka jej forma i rodzaj byłby dla nich najlepsze.
Psychoterapia indywidualna jest spotkaniem dwu osób, osoby poszukującej pomocy i psychoterapeuty, które współpracują ze sobą, aby zrozumieć trudności, z jakimi przychodzi klient i znaleźć rozwiązanie dla jego problemów.
Zwykle psychoterapia indywidualna zaczyna się jednym lub najczęściej kilkoma spotkaniami konsultacyjnymi (patrz konsultacja psychologiczna), po których zostaje zawarty kontrakt psychoterapeutyczny.
Ważne! W przypadku dzieci i młodzieży psychoterapia indywidualna najczęściej łączona jest ze spotkaniami i współpracą z całą rodziną (patrz. terapia rodzinna).
Kiedy partnerzy bądź małżonkowie oddalają się od siebie, przeżywają kryzysy i nieporozumienia będące źródłem napięcia, konfliktów, kłótni, zranień i sami nie potrafią sobie z tym poradzić mogą skorzystać z psychoterapii dla par. Podczas spotkań wspólnie z terapeutą partnerzy mają możliwość lepszego zrozumienia trudności, które pojawiają się w ich związku oraz wspólne, z pomocą terapeuty, wypracowanie sposobów poradzenia sobie z nimi. Psychoterapia bardzo często jest dla pary doskonałą okazją do zmiany niszczących sposobów wzajemnego komunikowania się oraz wzorców utrzymywania relacji.
Psychoterapia rodzinna jest oddziaływaniem terapeutycznym skoncentrowanym na systemie rodzinnym. Jej celem jest poprawa jakości życia osoby doświadczającej trudności psychicznych, jak i całej rodziny. Podczas psychoterapii członkowie rodziny zmierzają do zrozumienia własnych sposobów reagowania i zachowań innych członków rodziny, dostrzeżenia wzajemnego oddziaływania na siebie podczas codziennych relacji, poprawy wzajemnych stosunków, usprawnienia komunikacji rodzinnej oraz wyeliminowania sprawiających cierpienie zachowań poszczególnych osób.
Jest formą psychoterapii indywidualnej lub par, która koncentruje się na problemach związanych ze sferą seksualną danej osoby lub pary. Terapia seksuologiczna może obejmować różnorodne obszary takie jak nawiązywanie kontaktów i satysfakcjonujących relacji seksualnych, komunikacji w sferze erotycznej i seksualnej, zaburzeń seksualnych (np. zaburzenia erekcji, bolesność podczas stosunku, zaburzeń orgazmu), brak lub utrata potrzeb seksualnych, nadmierny popęd seksualny, uzależnienie od seksu, pomoc ofiarom zgwałceń, molestowania. Pierwsze spotkanie lub spotkania mają charakter konsultacyjny, na którym seksuolog stara się jak najlepiej poznać problem osoby, która się do niego zgłasza oraz jego przyczyny, następnie opracowywany jest plan terapii.
Proces terapeutyczny mający na celu udzielenie pomocy osobie uzależnionej. W efekcie ma prowadzić do zaprzestania lub zmniejszenie częstotliwości przyjmowania substancji psychoaktywnych (np. alkohol, narkotyki) lub podejmowania czynności (np. korzystania z komputera, zakupów), a także do redukcji szkód związanych z uzależnieniem i powrotu do prawidłowego funkcjonowania.
Psychodietetyk, to osoba, która pomaga osobie zgłaszającej się do niego po pomoc, we wprowadzeniu w życie trwałych zmian w sposobie odżywiania. Do psychodietetyka warto, aby wybrała się osoba, która cierpi na nadwagę lub otyłość i nie potrafi schudnąć, ma za sobą wiele nieudanych prób odchudzania, czuje, że nie ma kontroli nad tym ile je, potrzebuje wiedzy na temat ustalania prawidłowego celu pracy i metod, które pozwolą przetrwać spadek motywacji w dochodzeniu do właściwej wagi. Wizyta u psychodietetyka trwa zazwyczaj 60 minut i polega przede wszystkim na rozmowie. Podczas spotkania specjalista chce jak najwięcej dowiedzieć się na temat problemu klienta i dotrzeć do jego źródła. Podczas pierwszej wizyty ustalone zostaną cele, zasady i plan dalszej współpracy.
Obejmująca najczęściej kilka spotkań forma pomocy, skierowana do rodziców, którzy mają poczucie, że ich dziecko zachowuje się w nieakceptowany dla nich sposób, sprawia kłopoty wychowawcze, prezentuje objawy i zachowania niepokojące, odmienne od rówieśników. Z tej formy pomocy mogą skorzystać także rodzice, którym brakuje pewności, czy stosują właściwe metody wychowawcze. Celem spotkań psychologa z rodzicami jest jak najdokładniejsze poznanie problemu zgłaszanego przez rodziców oraz zaproponowanie najwłaściwszych sposobów dalszego postępowania. Najczęściej psycholog pomaga rodzicom w wypracowaniu takich sposobów reagowania i komunikowania się z dzieckiem, by byli oni w stanie wspierać dziecko w jego rozwoju. Po omówieniu problemu psycholog może skierować do innego specjalisty, albo zaproponować psychoterapię rodzinną lub inną formę pomocy, np. warsztaty dla rodziców.
Poradnictwo zawodowe jest formą pomocy, która obejmuje najczęściej kilka spotkań, kiedy doradca zawodowy i klient pracują wspólnie nad świadomym i samodzielnym podjęciem przez młodego człowieka decyzji dotyczącej drogi rozwoju zawodowego oraz nad dostosowaniem się do wymogów rynku pracy. Doradca zawodowy w sposób świadomy i celowy wykorzystując procedury i techniki rozmowy doradczej, motywując młodego człowieka do swobodnego wypowiadania się oraz aktywnego współdziałania w rozwiązywaniu jego problemów. Doradca stara się pomóc młodej osobie w podjęciu dla siebie jak najlepszych decyzji dotyczących ścieżki edukacyjnej i zawodowej, w odniesieniu do posiadanych umiejętności i kompetencji z uwzględnieniem wymogów rynku pracy.
Jedną z form oddziaływania terapeutycznego mającego zastosowanie w pokonywaniu wielu trudności jest psychoterapia grupowa. Grupa daje wiele możliwości i korzyści jej członkom. Przede wszystkim zaspokaja wiele potrzeb – zapewnia poczucie bezpieczeństwa, przynależności do określonego kręgu osób oraz akceptację. Pozytywne komunikaty uzyskiwane od członków grupy dają nadzieję oraz motywują do pokonywania trudności. Podczas terapii grupowej można również korzystać z doświadczeń innych osób, z ich pomysłów oraz sposobów radzenia sobie z różnymi trudnościami. Grupę tworzą osoby, które zmagają się z podobnymi trudnościami, co daje poczucie przynależności oraz przekonanie, że inni też mają problem z nasilonym lękiem, depresją, nawiązywaniem i budowaniem bliskich relacji, alkoholem, wychowaniem dzieci itd.
TUS, czyli Trening Umiejętności Społecznych, to forma pracy z grupą ukierunkowana na uczenie się przez dzieci efektywnych sposobów funkcjonowania społecznego. Celem treningu jest rozwijanie oraz wzmacnianie umiejętności społecznych służących efektywnej komunikacji, osiąganiu celów życiowych, radzeniu sobie z emocjami, pokonywaniu nieśmiałości, oraz poprawie funkcjonowania społecznego.
Zajęcia TUS skierowane są do każdej osoby, która ma trudności w funkcjonowaniu społecznym.
Jest to jedna z częściej polecanych metod pracy z dziećmi i młodzieżą z zaburzeniami ze spektrum autyzmu (autyzm, zespół Aspergera) jak również dla dzieci z ADHD, oraz dzieci zagrożonych niedostosowaniem społecznym. Można również tworzyć grupy dla dzieci, które nie mają diagnozy, ale z różnych powodów doświadczają trudności w funkcjonowaniu w grupie.
Z uwagi na elastyczność metody nie ma ograniczeń co do wieku uczestników – zajęcia TUS można prowadzić zarówno w grupach przedszkolnych jak i wśród dojrzałych osób.
Integracja sensoryczna jest to proces, w którym mózg organizuje docierające do niego informacje płynące z ciała i środowiska, po czym wysyła odpowiednią reakcję. Zaburzenia integracji sensorycznej mają miejsce, gdy mózg nie jest zdolny do prawidłowego przetwarzania bodźców zmysłowych. Dziecko wówczas ma trudności z wykonaniem i zaplanowaniem własnych działań, może być nadmiernie ruchliwe, ma kłopoty z koncentracją uwagi. Pojawiają się również zaburzenia w rozwoju koordynacji ruchu, umiejętności pisania czy czytania. Celem terapii jest przezwyciężenie owych zaburzeń zaburzeń wspomagając rozwój układu nerwowego dziecka. Przyjmuje ona formę atrakcyjnych dla dziecka zajęć, których podstawą jest zabawa poprzez ruch, gdyż wtedy właśnie układ nerwowy przyswaja najwięcej informacji i reguluje się w odpowiedni
sposób. Zajęcia, mające charakter wesołej zabawy, dostarczają dziecku tych bodźców, na które jego system nerwowy ma największe zapotrzebowanie. Ćwiczenia są prowadzone przez specjalistę, w sali wyposażonej w profesjonalny, wysokiej jakości sprzęt przeznaczony do terapii integracji sensorycznej oraz pomoce, które służą stymulacji systemu wzrokowego, słuchowego, węchowego oraz dotykowego. Zadania są odpowiednio wyważone, czyli skonstruowane tak, by być jak najbliżej sfery najbliższego rozwoju dziecka – nie są ani zbyt łatwe, ani zbyt trudne, a co więcej – atrakcyjne i interesujące dla dziecka. Zdobywane w czasie zajęć nowe umiejętności wzmacniają w dziecku poczucie własnej wartości oraz poprawiają funkcjonowanie układu nerwowego.
W trakcie terapii w szczególności pracujemy nad:
– poprawą przetwarzania bodźców, na które występuje zbyt duża lub niedostateczna
wrażliwość,
– poprawą koordynacji ruchowej i wzrokowo-ruchowej,
– doskonaleniem funkcji posturalno-równoważnych oraz planowania ruchowego,
– rozwijaniem umiejętności manualnych i grafomotorycznych,
– wspomaganiem terapii logopedycznej w przypadku nieprawidłowego rozwoju mowy,
– zapobieganiem trudnościom w nauce pisania i czytania
– poprawą funkcjonowania dzieci z nadpobudliwością psychoruchową i trudnościami w koncentracji uwagi
Fundamentem prowadzenia terapii jest diagnoza integracji sensorycznej. Na podstawie wyników i obserwacji opracowany zostaje indywidualny program terapii, a także program domowy, który dziecko realizuje w domu pod okiem rodzica.
Diagnoza integracji sensorycznej opiera się na:
– szczegółowym wywiadzie z rodzicami,
– kwestionariuszu sensomotorycznym,
– obserwacji klinicznej,
– obserwacji dziecka w zabawie spontanicznej i ukierunkowanej,
– w przypadku dzieci powyżej 4 roku życia na specjalistycznych testach.
Terapia odruchów metodą INPP koncentruje się na konsekwencjach niedojrzałości w funkcjonowaniu ośrodkowego układu nerwowego, które widoczne są m. in. w zachowaniu, funkcjonowaniu emocjonalnym, trudnościach w nauce. Odruchy pierwotne pojawiają się u noworodka w pierwszych tygodniach życia jako niezależna od woli reakcja na docierające do niego bodźce. Z czasem odruchy pierwotne przekształcają się w bardziej zaawansowane umiejętności motoryczne – tzw. odruchy posturalne. Dzięki odruchom posturalnym niemowlę zaczyna lepiej kontrolować własne ciało, ruchy dowolne i przeciwdziałać sile grawitacji. W sytuacji, gdy u dziecka odruchy pierwotne się nie wyhamują, a odruchy posturalne się nie wykształcą mówimy o niedojrzałości neuromotorycznej.
Niedojrzałość neuromotoryczna odnosi się do utrzymującej się obecności odruchów pierwotnych powyżej 6 miesiąca życia (ostatecznie powyżej 12 miesiąca życia) lub niepełnego występowania odruchów posturalnych powyżej wieku 3,5 lat. O opóźnieniu możemy mówić tylko w sytuacji, gdy nie występuje uszkodzenie centralnego układu nerwowego ani choroba degeneracyjna mózgu.
Wskazania do diagnozy (i ewentualnie terapii) metodą INPP:
● zaburzenia koordynacji ruchowej i równowagi (na rowerze, podczas pływania,
podczas zabaw ruchowych itp.),
● obniżona zdolność koncentracji i utrzymywania uwagi,
● nieustalona lateralizacja,
● choroba lokomocyjna,
● nieumiejętność usiedzenia w miejscu,
● nieumiejętność milczenia,
● trudności w nauce czytania,
● trudności w nauce pisania,
● trudności w nauce matematyki (pomimo normy intelektualnej),
● trudności z nauczeniem się odczytywania czasu z zegara ze wskazówkami,
● obniżona koordynacja wzrokowo-ruchową,
● problemy z mową i artykulacją,
● zaburzenia integracji sensorycznej,
● rozbieżność pomiędzy pracami pisemnymi i wypowiedziami ustnymi,
● nieprawidłowa pozycja podczas siedzenia,
● problemy z utrzymaniem moczu w nocy powyżej 5-go roku życia,
● lęki.
Terapeuta INPP na podstawie standardowych nieinwazyjnych testów medycznych przeprowadza diagnozę niedojrzałości neuromotorycznej, by później na jej podstawie (gdy diagnoza wykaże nieprawidłowości) opracować indywidualny program naprawczy stymulujący rozwój dojrzałych umiejętności motorycznych.
Indywidualny program ćwiczeń INPP przeznaczony jest dla dzieci od 6 roku życia.
Terapia behawioralna inaczej Stosowana Analiza Zachowania jest uznawana za jedną z najbardziej skutecznych metod pracy dzieci z zaburzeniami rozwoju, w tym dzieci w spektrum autyzmu i zespołem Aspergera.
Terapia behawioralna wykorzystuje prawa uczenia się w procesie terapii w celu rozwoju zachowań pożądanych oraz redukcji zachowań niepożądanych. Dzięki temu dziecko ma możliwość nabycia nowych umiejętności poznawczych i społecznych. Jest również wykorzystywana w celu poprawienia komunikacji, uwagi, skupienia, koncentracji oraz pamięci.
Metoda behawioralna rozwija umiejętności społeczne i poznawcze, poprawia koncentrację i uwagę, poprawia komunikację, wspiera rozwój dziecka, rozwija pozytywne zachowania.
Podczas terapii dzieci uczę się zachowań niezbędnych do samodzielnego życia oraz adekwatnych społecznie umiejętności.
W naszej ofercie znajduje się również: terapia behawioralna, terapia dzieci z autyzmem, terapia dzieci z Zespołem Aspergera, terapia pedagogiczna, terapia poznawczo-behawioralna, trening umiejętności społecznych, oraz terapia uzależnień.
Zapraszamy do kontaktu i spotkań w naszych gabinetach zlokalizowanych w miastach: Kalisz i Ostrów Wielkopolski.
Polub nas na Facebooku
